- PROPITII Dii
- PROPITII Diitum putati Gentilibus cum hominibus videndi sui copiam praebebant. Quintilianus. Declamat. 10. Quotiescumque domus fuerat gratô sopere prostrata, aderat ille, quales bumanis offerunt oculis propitii Dii, quale loetissimum Numen est cum se patitur videri. A voce prope, unde et Proesentes iidem dicti, et hae apparitiones ἐπιφάνειαι appellatae, quas inter, Divinitatis fuisse notas, diximus supra lemmate, Divinitas proesens, mortalibus. Ut autem Propitios haberent Deos, Adeste, adestote Dii, crebro in precibus suis ingeminabant, de qua veter. formula supra aliquid itidem vidimus. Atqueid aureâ aetate factum saepius, Ovid. innuit Fastor. l. 1. v. 247.Tunc ego regnabam, patiens cum terra DeorumEsset, et humanis Numina mista losis, etc.V. G. Elmenhorst ad Arnobium, adv. Gentes, l. 1. et Des. Heraldum ad eundem, l. 6. ubi idem, notari Graeca voce ἵλεως, nempe τὸν πρόθυμον ἐποπτεύειν τοὺς δεομένους ac ἱλάω esse ἵεμαι λάειν ἤγουν ἐφιέςθαι ἐμβλέπειν, ex Eustathio animadvertit.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.